Ένα από τα ωραιότερα πράγματα σε ένα ταξίδι είναι να ζήσεις όπως ένας ντόπιος και ο πιο εύκολος τρόπος να το κάνεις είναι να επισκεφτείς την αγορά.Σήμερα το πρωί λοιπόν αυτός είναι ο πρώτος μας στόχος, έτσι ώστε να προμηθευτούμε ό,τι θα χρειαστούμε τις επόμενες μέρες. Η Λίνα ξυπνάει με μία αδιαθεσία, λόγω μάλλον του χθεσινοβραδινού φαγητού, όμως πολύ γρήγορα και μόνο με τη σκέψη της αγοράς γίνεται καλά. Τα παιδιά κοιμούνται, έτσι ο Κωστής με τη Λίνα μπαίνουν στο αυτοκίνητο για το σούπερ μάρκετ Maxima, απέναντι από το οποίο έχει και μία λαϊκή αγορά. Η Εσθονία είναι μία χώρα η οποία έχει αναπτύξει τον τομέα πληροφορικής της (από εδώ ξεκίνησε το Skype), σε πολύ μεγάλο βαθμό και έχει γίνει μια από τις πιο προχωρημένες ψηφιακά κοινωνίες παγκοσμίως. Η πρώτη μας επαφή με αυτό γίνεται όταν ψάχνουμε να βρούμε τρόπο να πληρώσουμε τη στάθμευση, όπου ναι μεν υπάρχει ταμπέλα που πληροφορεί για το ποσό, παρόλα αυτά πουθενά δεν υπάρχει ένα μηχάνημα για να πληρώσουμε. Ένας νεαρός μας ενημερώνει ότι πρέπει να κατεβάσουμε μία εφαρμογή,να κάνουμε εγγραφή και εκεί να πληρώσουμε, δηλώνοντας τα στοιχεία της κάρτας μας και του αυτοκινήτου μας. Η διαδικασία είναι γρήγορη και αμέσως το τακτοποιούμε το θέμα. Μπαίνουμε στο σούπερ μάρκετ και παρατηρούμε ότι δεν τηρήται κανένα μέτρο προστασίας. Ούτε μάσκες, ούτε αποστάσεις. Σίγουρα η Εσθονία με τα 2-3 κρούσματα κάθε μέρα και τα 2133 κρούσματα συνολικά δεν έχει πολλά να φοβηθεί, όμως είδαμε με τη χαλαρότητα τι έγινε στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες. Το σούπερ μάρκετ δεν έχει όλα αυτά που θέλουμε και πηγαίνουμε προς το ταμείο. Εκεί βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν ταμεία. Ο κάθε ένας πηγαίνει σε ένα μηχάνημα, περνάει μόνος του τα προϊόντα από το barcode. και στο τέλος πληρώνει. Το έχουμε δει και αλλού αυτό το σύστημα, το οποίο σίγουρα θα κάνει την εμφάνιση του και στην Ελλάδα. Από την απέναντι μεριά του δρόμου βρίσκεται η λαϊκή. Κάνουμε μία βόλτα, χαζεύουμε τον κόσμο και ψωνίζουμε. Φρούτα και λαχανικά, αλλά και πολύ ωραία μανιτάρια για να κάνουμε το βράδι ένα νόστιμο ρυζότο. Τέλεια. Γυρίζουμε στο σπίτι.

Τα παιδιά έχουν ξυπνήσει, τρώμε όλοι πρωϊνό και ετοιμαζόμαστε να βγούμε στην πόλη όλοι μαζί. Στο μεταξύ το τροφοδοτικό του φορητού δείχνει ότι πνέει τα λοίσθια, έτσι ο Κωστής κατευθύνεται προς ένα κοντινό κατάστημα επισκευής υπολογιστών. Δυστυχώς δεν υπάρχει ανταλλακτικό και έτσι όλοι μαζί περιμένουμε στη στάση το τραμ για το κέντρο. Φυσικά και εδώ κατεβάσαμε άλλη εφαρμογή για να αγοράσουμε τα εισιτήρια μας. Κατεβαίνουμε λίγες στάσεις πιο κάτω. Βρισκόμαστε σε μία πολύ σύγχρονη πόλη, με ψηλά κτίρια, μεγάλα πολυκαταστήματα, μικρή κίνηση στους δρόμους (η ζωή εδώ ξεκινάει μετά το μεσημέρι), προπάντων όμως μία πόλη πεντακάθαρη. Αυτό βέβαια που αμέσως παρατηρούμε όλοι είναι οι πολύ όμορφες και με στυλ γυναίκες αλλά και οι πολύ όμορφοι άντρες. Ο Βασίλης παρατηρεί τα κορίτσια της ηλικίας του και αναρωτιέται γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοια κορίτσια…  Ψάχνουμε χωρίς αποτέλεσμα για το ανταλλακτικό του φορτιστή, μπαίνοντας σε διάφορα πολυκαταστήματα. Αποφασίζουμε να το ψάξουμε αργότερα, έτσι βαδίζουμε προς την παλιά πόλη.  Διαβάζουμε ότι η παλιά πόλη η οποία βρίσκεται στη λίστα Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, σε μεταφέρει στο Μεσαίωνα, αφού τα κτίρια, τα σοκάκια, τα μαγαζάκια, ακόμα και κάποια εστιατόρια αποπνέουν την ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης.

Η Παλιά Πόλη είναι χωρισμένη σε δύο επίπεδα, το κάτω (Vanalinn) και το πάνω (Toompea). Εμείς βρίσκουμε πρώτα το Vanalinn και περπατάμε στον κεντρικό δρόμο. Το μέρος είναι αρκετά τουριστικό και μάλλον είμαστε τυχεροί που το βλέπουμε με αρκετά λίγο κόσμο. Όπως μας λέει και μία πωλήτρια που μας άκουσε να μιλάμε ελληνικά και μας έπιασε κουβέντα, «Επιτέλους να δούμε και κάποιον τουρίστα που να μην είναι Φιλανδός!». Ο κεντρικός δρόμος μας οδηγεί καταρχήν στο πολύ τουριστικό και αρκετά ακριβό εστιατόριο OLDE HANSA, το οποίο γράφει ότι προσφέρει αυθεντικό μεσαιωνικό φαγητό. Λίγο πιο κάτω είναι η εντυπωσιακή πλατεία του Δημαρχείου, όπου δεσπόζει από τον 13ο αιώνα, το γοτθικού ρυθμού μεγαλοπρεπές Δημαρχείο. Φωτογραφίζουμε και χαζεύουμε τον κόσμο. Στην αρχή από ένα σοκάκι που ξεκινάει από την πλατεία βρίσκεται το παλαιότερο (από το 1422) σε λειτουργία φαρμακείο της Ευρώπης. Το επισκεπτόμαστε. Συνεχίζουμε προς τον εντυπωσιακό ναό του Αγίου Νικολάου, απ’ όπου ξεκινάει το σοκάκι που οδηγεί στην Toompea. Λίγο πριν ξεκινήσουμε την ανηφόρα σταματάμε για ένα καφεδάκι, έτσι ώστε να πάρουμε τις απαραίτητες ανάσες.

Ανεβαίνουμε και αντικρύζουμε τον Ρώσικο Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό του Αλέξανδρου Νέφσκι, που χτίστηκε το 1900 και αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο πολυτελή ορθόδοξη εκκλησία της πόλης. Μπαίνουμε μέσα, όπου απαγορεύονται οι φωτογραφίες. Παρατηρούμε ότι είναι αρκετά διαφορετική η εικονογράφηση. Πραγματικά ένας εντυπωσιακός ναός. Συνεχίζουμε να περιπλανιώμαστε στα σοκάκια μεχρι που βρίσκουμε το σημείο Kohtuotsa, γνωστό σημείο απ’ όπου φαίνεται από ψηλά όλη η πόλη. Λένε ότι από εδώ παρατηρούσαν με τα κυάλια τους οι πράκτορες της KGB, στο Ρωσικό παρελθόν της πόλης. Λίγο πιο κάτω είναι ακόμα ένα ακόμα τέτοιο σημείο, απ’ όπου όμως ξεκινάει μία σκάλα προς την πόλη και την πολύ γνωστή αγορά Balti Jaama Turg. Κατευθυνόμαστε εκεί. Πρώτα συναντάμε μία πιο μεγάλη λαϊκή αγορά από την πρωϊνή και ψωνίζουμε μερικά φρούτα. Πιο μέσα βλέπουμε μοναδικά μαγαζάκια που πουλάνε φαγητό, καφέ και γλυκά, ενώ στο βάθος έχει μαγαζάκια με δώρα, ηλεκτρονικά, αλλά και ηλεκτρικά, απ’ όπου ο Κωστής αγοράζει υλικά για να φτιάξει μόνος του το τροφοδοτικό. Συνεχίζουμε πιο δίπλα στο Depoo, μία αγορά με μεταχειρισμένα ρούχα, αλλά και street food,ενώ πιο κάτω ψάχνουμε το F-Hoone ένα γνωστό εστιατόριο για το καλό φαγητό και τις προσιτές τιμές. Η περιοχή εδώ ονομάζεται Telliskivi Creative City και είναι μία περιοχή όπου παλαιότερα ήταν καθαρά βιομηχανική. Σήμερα τα ίδια κτίρια έχουν αλλάξει χαρακτήρα και το μέρος αυτό αποτελεί την καρδιά του πολιτισμού της πόλης. Εδώ βρίσκονται γκαλερί, εταιρίες διακόσμησης, γραφεία, αλλά και καφέ, εστιατόρια και μπαρ. Είναι μία περιοχή που συστήνουμε ανεπιφύλακτα.

Καθόμαστε στο F-Hoone και παραγγέλνουμε. Όλοι μας, αλλά περισσότερο η Νάγια, νοιώθουμε πολύ χαρούμενοι και ευχαριστημένοι με το χώρο. Παραγγέλνουμε ο καθένας κάτι διαφορετικό. Πραγματικά όλα είναι πεντανόστιμα και δοκιμάζουμε μεταξύ μας τα πιάτα. Πληρώνουμε μαζί τις μπύρες και τις λεμονάδες 50€. Γυρίζουμε προς τα πίσω. Στο δρόμο μας συναντούμε έναν υπαίθριο χώρο όπου σε χαμηλό ύψος έχουν τοποθετήσει ιμάντες όπου μπορεί κανείς να μάθει να ισορροπεί. Δεν χάνουμε την ευκαιρία  φυσικά και δοκιμάζουμε όλοι! Περπατάμε μέχρι την κάτω παλιά πόλη περνώντας από την φυλακή που στο παρελθόν χρησιμοποιούσε η KGB, ενώ λίγο πιο κάτω βλέπουμε έναν γάμο που μάλλον τελείωσε, αφού ο γαμπρός με τη νύφη βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες. Είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι, όμως κάνουμε το χατήρι του Βασίλη και μπαίνουμε σε ένα εμπορικό πολυκατάστημα για να βρει ο Βασίλης το καπέλο που θέλει να αγοράσει. Δεν τον ικανοποιεί κάτι και έτσι γυρίζουμε στο σπίτι. Η ώρα έχει φτάσει 19:00 και ο καθένας μέχρι να κοιμηθούμε παίρνει το χρόνο του να ξεκουραστεί και να κάνει πράγματα. Κοιμόμαστε σχετικά νωρίς. Αύριο έχουμε να δούμε το λιμάνι της πόλης.