Το Best Of Larissa ακολουθεί το ταξίδι μιας οικογένειας από τη Λάρισα στη Βαλτική:

Ημέρα 6:
Σήμερα ξυπνάμε όλοι νωρίς.Έχουμε να φτάσουμε στο Τάρτου, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Εσθονίας, από έναν όχι και τόσο ορθόδοξο δρόμο. Θα οδηγήσουμε αρχικά προς το ορθόδοξο μοναστήρι Pukhitsa και στη συνέχεια θα φτάσουμε στη μεγαλύτερη λίμνη της χώρας, Peipus, θα οδηγήσουμε δίπλα της μέχρι το κάστρο Alatskivi και στο τέλος θα κατευθυνθούμε προς αυτήν, αργά το απόγευμα. Στις 8:30 πατάμε το γκάζι και ξεκινάμε. Είναι Κυριακή και οι δρόμοι είναι εντελώς άδειοι. Πριν αφήσουμε την πρωτεύουσα γεμίζουμε βενζίνη. Εδώ η 95άρα βενζίνη είναι ακριβότερη από τις άλλες δύο χώρες. Στοιχίζει 1,24€ το λίτρο. Μπαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο. Παρόλο που οδηγούμε δίπλα στη Βαλτική δεν την βλέπουμε, αφού σε όλη τη διαδρομή υπάρχει ένα δάσος. Η διαδρομή δεν έχει και πολλά να προσφέρει. Τα παιδιά κοιμούνται σχεδόν από την αρχή. Εμείς έχουμε ήδη αρχίσει να νυστάζουμε. Ευτυχώς τα πράγματα αλλάζουν. Βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο,  στον επαρχιακό δρόμο 32, με κατεύθυνση το μοναστήρι. Το τοπίο γίνεται πιο δασικό και σαφώς πιο ενδιαφέρον. Τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα, όταν βρίσκουμε πάνω στο δρόμο ένα κουκλίστικο καφέ. Φυσικά κάνουμε στάση  για προμήθεια. Ο δρόμος προς το μοναστήρι έχει έργα, έτσι σε κάποιο σημείο οδηγούμε με 30. Ευτυχώς δεν διαρκεί πολύ και φτάνουμε. Παρκάρουμε δωρεάν πολύ κοντά στην είσοδο. Η Λίνα γκρινιάζει λίγο για το μοναστήρι. Λέει στον Κωστή: «Όταν μεγαλώσουμε κι άλλο εσύ θα το γυρίσεις στον θρησκευτικό τουρισμό κι εγώ θα ψάχνω τα φεστιβάλ!». Ευτυχώς το μοναστήρι είναι πραγματικά πολύ όμορφο και αλλάζει αμέσως γνώμη! Σήμερα έχει πολύ κόσμο, οι περισσότεροι μάλιστα έχουν μάσκες, ενώ η λειτουργία τελειώνει σιγά-σιγά. Σε κάθε περίπτωση το μοναστήρι αυτό αξίζει μία επίσκεψη.

Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε τον δρόμο 32 προς της λίμνη, αφού ο χάρτης δείχνει ότι συνεχίζει να είναι όμορφη η διαδρομή. Αυτό είναι αλήθεια! Φτάνουμε στη λίμνη και βλέπουμε την ταμπέλα που δείχνει ότι το τελευταίο χωριό της χώρας, Vasknarva, στα σύνορα με τη Ρωσία, είναι μόλις 3 χιλιόμετρα αντίθετα από την πορεία μας. Φυσικά και πάμε. Φτάνουμε γρήγορα. Το χωριό βρίσκεται από την μία πλευρά του ποταμού Narva, που αποτελεί και το φυσικό σύνορο. Μας κάνουν πολύ μεγάλη εντύπωση τα πολύ όμορφα σπιτάκια του χωριού, όπως και η υπερμεγέθης εκκλησία του χωριού. Ψάχνουμε μία καλή θέα προς την απέναντι όχθη. Στο τέλος του δρόμου τη βρίσκουμε και φωτογραφίζουμε την τεράστια Ρωσική σημαία που βλέπουμε απέναντι. Δύο ηλικιωμένες κυρίες που ετοιμάζονται να κάνουν τη βόλτα τους με το αυτοκίνητο μας κοιτούν με περιέργεια. Παίρνουμε το δρόμο προς τα πίσω, οδηγώντας δίπλα στη λίμνη, με κατεύθυνση το κάστρο Alatskivi. Ο δρόμος αρχίζει να έχει αρκετή κίνηση. Πολύ γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι λόγω του ότι σήμερα είναι Κυριακή, αρκετοί Εσθονοί που ζουν κοντά στην περιοχή αυτή, έχουν έρθει για το μπάνιο τους. Ο δρόμος είναι πάρα πολύ όμορφος, μέσα στα δέντρα, ενώ κατά διαστήματα βλέπουμε μικρούς οικισμούς μέσα στο δάσος, με μικρά σπιτάκια και στέγες που φτάνουν μέχρι το έδαφος. Φυσικά και βρίσκουμε ένα σημείο και σταματάμε για να περπατήσουμε μέχρι τη λίμνη. Είμαστε περίεργοι πως είναι. Βλέπουμε μία αμμουδερή παραλία και όσο πιάνει το μάτι μας έχει κόσμο. Η λίμνη δεν είναι τόσο καθαρή, όμως αυτό δεν δείχνει να απασχολεί κανέναν εδώ. Κάνουν κανονικά μπάνιο και τα παιδιά παίζουν στα νερά της. 

Συνεχίζουμε προς το κάστρο. Έχει φτάσει μεσημέρι και όλοι έχουμε αρχίσει να πεινάμε. Σταματάμε στο Kalaküla Kohvik-baar που βρίσκεται πάνω στο δρόμο και εκτός των άλλων προσφέρει και σούπες. Τρώμε κρεατόσουπα και ψαρόσουπα και κάπως χορταίνουμε την πείνα μας. Συνεχίζουμε. Οι οικισμοί που βλέπουμε δίπλα στη λίμνη είναι πολύ όμορφοι, με ξύλινα σπιτάκια και αυλές καταπράσινες και πολύ περιποιημένες. Φτάνουμε στο κάστρο. Εδώ η στάθμευση είναι παντού δωρεάν. Παρκάρουμε στο πάρκινγκ πάνω στο δρόμο και περπατάμε κάπου 1 χιλιόμετρο μέχρι να φτάσουμε. Το κάστρο αυτό είναι του 17ου αιώνα, με αρκετές ανακαινίσεις και είναι πραγματικά πολύ όμορφο, τουλάχιστον απ’ έξω, αφού κανείς δεν θέλει να το εξερευνήσει περισσότερο. Η Λίνα μόνο ψάχνει και βρίσκει έναν εναλλακτικό δρόμο επιστροφής. Στην περιοχή αυτή βλέπουμε αρκετούς με σκηνές και τροχοκινούμενα να βρίσκουν χώρο διαμονής κάτω από τη σκιά ενός δέντρου. Συνεχίζουμε για το Τάρτου. Τηλεφωνούμε από το δρόμο στην Αλεξάνδρα, η οποία είναι η ιδιοκτήτρια του σπιτιού που θα μείνουμε για να μας περιμένει. Φτάνουμε και την βρίσκουμε. Μας δείχνει πολύ γρήγορα το σπίτι και τακτοποιούμαστε. Το σπίτι είναι εξαιρετικά καλό για τα 25€ το βράδι, που πληρώνουμε. 

Δεν αργούμε πολύ και βγαίνουμε έξω. Μας περιμένει το Εθνικό Μουσείο της Εσθονίας. Το μουσείο αυτό, στο νέο του κτίριο, εγκαινιάστηκε το 2016 και είναι από τα πιο μοντέρνα και ιδιαίτερα μουσεία, από όσα έχουμε επισκεφθεί. Είναι ένα μουσείο, που αρχικά ιδρύθηκε το 1909 και είναι αφιερωμένο στην κληρονομιά του λαογράφου Γιάκομπ Χουρτ, στην εσθονική λαογραφία και την παραδοσιακή τέχνη. Σήμερα περιλαμβάνει και πολλά άλλα εκθέματα. Το πρώτο πράγμα που μας κάνει εντύπωση, μετά φυσικά από το μοντέρνο κτίριο, είναι τα εισιτήρια. Το οικογενειακό εισητήριο στοιχίζει 28€, όμως το ενδιαφέρον είναι ότι με το εισιτήριο στο χέρι μπορείς να αλλάζεις το κείμενο μπροστά από τα εκθέματα, στη γλώσσα που έχεις επιλέξει όταν το αγοράζεις. Δεν το έχουμε συναντήσει πραγματικά πουθενά αυτό. Ένα από τα πρώτα εκθέματα που βλέπουμε είναι ο πρώτος δορυφόρος που έστειλε η Εσθονία στο διάστημα, σε μέγεθος ενός κύβου του ρούμπικ, έργο μίας ομάδας φοιτητών του Πανεπιστημίου, όπως και η καρέκλα ενός από τους Εσθονούς δημιουργούς του Skype, το οποίο δημιουργήθηκε το 2003 και πουλήθηκε στο eBay 2 χρόνια αργότερα για 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια! Το μουσείο αυτό δεν πρέπει να το χάσει κανένας επισκέπτης της πόλης. Μένουμε μέχρι να κλείσει στις 18:00.

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και οδηγούμε μέχρι το κέντρο της πόλης για μία εξερεύνηση. Παρκάρουμε στο πάρκινγκ του κέντρου, δίπλα στην κεντρική πλατεία. Το Τάρτου είναι πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας, δεδομένου ότι είναι η έδρα του παλαιότερου πανεπιστήμιου της Εσθονίας. Έτσι η πόλη είναι γεμάτη από φοιτητές, αλλά και αποπνέει μία πιο χαλαρή ατμόσφαιρα από το Ταλίν. Φτάνουμε στην πλατεία και βρίσκουμε σε ένα στενό ένα ωραίο καφέ. Καθόμαστε και τρώμε ένα γλυκάκι, ενώ πίνουμε ένα ωραίο και δυναμωτικό καφεδάκι. Αφού αναλαμβάνουμε δυνάμεις συνεχίζουμε τη βόλτα μας. Βρίσκουμε το Πανεπιστήμιο, το οποίο είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό. Συνεχίζουμε και περπατάμε στην πόλη. Το Τάρτου μας αρέσει πολύ! Δεν θα ήταν κακή ιδέα να αφιερώναμε μία ακόμα μέρα σε αυτό. Από την άλλη το πρόγραμμα μας είναι αρκετά πιεσμένο, όμως ποιος το ξέρει; Ίσως στο μέλλον να ξαναρθούμε. Γύρω στις 19:30 γυρίζουμε στο αυτοκίνητο και πηγαίνουμε για το κοντινό μας σούπερ μάρκετ για να ψωνίσουμε υλικά για το δείπνο μας. Ψωνίζουμε και γυρίζουμε στο σπίτι. Ο Κωστής ξεκινάει το μαγείρεμα, ενώ η Λίνα βρίσκει ευκαιρία να πλύνει τα ρούχα μας, αφού το σπίτι εκτός από πλυντήριο έχει και στεγνωτήριο. Τρώμε και κοιμόμαστε δύσκολα αφού σήμερα μάλλον έχει την μεγαλύτερη ζέστη που έχουμε συναντήσει στη χώρα.

• Πηγή: Linokostas.blogspot.com
• Ετικέτες: Βαλτική, Λαρισαίοι, ταξίδι