Το Best Of Larissa ακολουθεί το ταξίδι μιας οικογένειας από τη Λάρισα στη Βαλτική:

Ημέρα 8η: 
Σήμερα πρέπει να σηκωθούμε νωρίς. Θα οδηγήσουμε μέχρι το Virtsu, από όπου θα πάρουμε το φέρυ μποτ για να περάσουμε στο τρίτο σε μέγεθος νησί της χώρας, το Muhu, όπου και θα διανυκτερεύσουμε το βράδι. Το Muhu συνδέεται οδικώς με το μεγαλύτερο νησί της χώρας το Saaremaa, στο οποίο θα περάσουμε το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής μας ημέρας. Η ομάδα έχει αρχίσει να συντονίζεται, ξυπνάμε νωρίς, τρώμε το πρωϊνό μας και λίγο μετά τις 8:00 αναχωρούμε. Σε λιγότερο από μία ώρα φτάνουμε στο λιμάνι του Virtsu, πληρώνουμε 17,40€ για το φέρυ μποτ και ανεβαίνουμε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι, αφού βλέπουμε το πλήρωμα να μας κάνει νόημα από μακριά να βιαστούμε. Πραγματικά με το που μπαίνουμε το πλοίο αναχωρεί! Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και κάνουμε βόλτα στο πλοίο. Εντυπωσιαζόμαστε! Ένα πλοίο που εκτελεί ένα δρομολόγιο 30 λεπτών είναι πραγματικά άψογο! Πεντακάθαρο, με ανθρώπους που συνεχώς καθαρίζουν τα πάντα, σημάνσεις αλλά και αντισηπτικά υγρά παντού για τον κορωνοϊό, ειδικά αντιολισθητικά δάπεδα σε κάθε εξωτερικό χώρο, δυνατότητα να γευματίσει κάποιος ή να αγοράσει σνακς και καφέ σε φυσιολογικές τιμές και όχι «καραβίσιες» και πολλά πολλά άλλα… Σκεφτόμαστε τα δικά μας καράβια που εκτελούν αντίστοιχες διαδρομές και αναρωτιώμαστε … Από τα μεγάφωνα ακούμε στα Αγγλικά ότι σε 5 λεπτά το πλοίο θα φτάσει στον προορισμό του. Κατεβαίνουμε στο αυτοκίνητο.

Βγαίνουμε στο νησί και οδηγούμε μέχρι το χωριό Liiva, λίγο πριν το σπίτι μας, όπου ξέρουμε ότι υπάρχει ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ Coop. Στέλνουμε μήνυμα στο οικοδεσπότη μας ότι έχουμε έρθει, μήπως και μπούμε στο σπίτι λίγο νωρίτερα από τις 14:00. και μπαίνουμες  να εξερευνήσουμε το μάρκετ. Βλέπουμε ότι έχει όλα τα καλά και μόλις βγαίνουμε από αυτό μας απαντάει ο ιδιοκτήτης καταφατικά για τις 12:00. Έχουμε λίγη ώρα μέχρι τότε, έτσι αποφασίζουμε να πάμε στο ανοιχτό μουσείο Muhu, όπου μπορούμε να δούμε εκθέματα που αναφέρονται στη ζωή των κατοίκων εδώ. Το μουσείο είναι πολύ κοντά. Σε λίγη ώρα είμαστε σ’ αυτό και παρκάρουμε.  Στην είσοδο του μουσείου μας υποδέχεται ένας χαμογελαστός τύπος, στον οποίο πληρώνουμε τα 8€ εισιτήριο και μας εξηγεί λίγα πράγματα για το χώρο, όπως και για τις θρησκείες της περιοχής. Από αυτόν μαθαίνουμε ότι σήμερα οι Εσθονοί δεν είναι ένας βαθιά θρησκευόμενπος λαός. Περίπου το 15% πιστεύει σε κάποια θρησκεία. Μέχρι τα μέσα του 16ου αιώνα οι Εσθονοί ήταν καθολικοί, στη συνέχεια όμως κατακτήθηκαν από τους Σουηδούς και τους επιβλήθηκε ο Λουθηρανισμός. Αμέσως μετά κατακτήθηκαν από τους Ρώσους, οι οποίοι έδωσαν το προνόμιο στους ορθόδοξους να πληρώνουν λιγότερους φόρους, έτσι αρκετοί Εσθονοί έγιναν ορθόδοξοι χριστιανοί. Ο ίδιος ο φύλακας του μουσείου είναι ορθόδοξος χριστιανός και ανήκει μάλιστα στο πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Περιηγούμαστε στο χώρο και μας κάνουν εντύπωση οι φορεσιές των κατοίκων, οι οποίες μοιάζουν με τις φορεσιές πολλών λαών που έχουμε δει μέχρι σήμερα, με τη διαφορά ότι σε αυτές κυριαρχεί το λουλούδι. Γελάμε πολύ στο σχολείο του χωριού, όπου η Νάγια κάνει τη δασκάλα και ο Βασίλης τον μαθητή.

Φεύγουμε και μετά από μία μικρή ακόμα βόλτα με το αυτοκίνητο, φτάνει η ώρα να μπούμε στο διαμέρισμα. Αυτό βρίσκεται στον καταπράσινο μικρό οικισμό Piiri. το διαμέρισμα βρίσκεται σε μία μάλλον άσχημη πολυκατοικία, το ίδιο όμως είναι εξαιρετικό! Πρόσφατα ανακαινισμένο και πεντακάθαρο. Μας κάνει εντύπωση ο παλιός ξυλόφουρνος που λειτουργεί στην μοντέρνα κουζίνα του. Μας κάνει εντύπωση επίσης ότι όλα αυτά τα σπίτια του οικισμού, τα οποία είναι παραταγμένα παράλληλα με το δρόμο, έχουν από πίσω πράσινο για να παίζουν τα παιδιά και στη συνέχεια το δάσος. Προσέχουμε τα θερμοκήπια, το ένα δίπλα στο άλλο, των κατοίκων που ζουν εδώ. Τακτοποιούμαστε και φεύγουμε αμέσως για το νησί Saaremaa. Οι αποστάσεις είναι μικρές. Σε λιγότερο από μία ώρα βρισκόμαστε στην μεγαλύτερη πόλη του νησιού, Kuressaare. Παρκάρουμε σε ένα σημείο που επιτρέπεται για 2 ώρες η στάθμευση και περπατάμε στο κέντρο, ψάχνοντας κάπου να φάμε. Τα εστιατόρια του κέντρου έχουν πάνω κάτω τις ίδιες τιμές, γύρω στα 15€ το πιάτο. Ψάχνουμε κάτι φθηνότερο.

Περπατώντας φτάνουμε στο κάστρο της πόλης. Η Λίνα μας προτρέπει να μπούμε και να ξεχάσουμε για λίγο την πείνα μας, αφού φτάσαμε μέχρι εδώ. Το κάστρο έχει γύρω γύρω τάφρο, που μπορεί  κανείς να πειριπλεύσει με βαρκούλα που νοικιάζουν εδώ για 7€ την ώρα. Μπαίνουμε μέσα στο κάστρο. Υπάρχει μία ωραία παιδική χαρά για τα μικρότερα παιδιά, ενώ στο βάθος βλέπουμε ένα θεατράκι. Ανεβαίνουμε στα εξωτερικά τείχη, απ’ όπου βλέπουμε τη γύρω περιοχή από ψηλά, όπως και τη θάλασσα που δεν είναι μακριά. Η πείνα μας πιέζει να σταματήσουμε την περιήγηση μας. Παίρνουμε το δρόμο για μία πιτσαρία που ο Κωστής ξέρει ότι έχει καλές τιμές. Λίγο πριν αφήσουμε το κάστρο ο Κωστής βγαίνει φωτογραφία στη μεγάλη καρέκλα έξω από αυτό. Παίρνει διάφορες πόζες! Η πιτσαρία J.R Pizza & Burger δεν είναι μακριά. Φτάνουμε και παραγγέλνουμε. Εκτός από πίτσες έχει και άλλα πιάτα που στοιχίζουν γύρω στα 5€. Το φαγητό είναι καλό.

Χορτάτοι επιστρέφουμε στο αυτοκίνητο και οδηγούμε για την παραλία Mändjala rand. Δεν είναι μακριά από εδώ και φτάνουμε αμέσως. Η παραλία αυτή δεν διαφέρει σε τίποτα από τη χθεσινή παραλία του Πάρνου. Λεπτή άμμος και ρηχή θάλασσα. Είναι απόγευμα και δεν έχει παρά ελάχιστο κόσμο. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε προς τα πίσω, με κατεύθυνση τον κρατήρα μετεωρίτη Kaali. Πριν από 7.600 χρόνια, ένας τεράστιος βράχος περίπου 80 τόνων μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης όπου και διαλύθηκε σε πολλά μικρότερα κομμάτια τα οποία έπεσαν σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Η πρόσκρουση του μεγαλύτερου από αυτά, έπεσε εδώ και ήταν 25% ισχυρότερη από την ατομική βόμβα που ισοπέδωσε τη Χιροσίμα. Ο κρατήρας που δημιούργησε έχει διάμετρο 110 μέτρα, ενώ το βάθος του είναι στα 22 μέτρα. Οτιδήποτε φυσικά υπήρχε σε κοντινή απόσταση εξαφανίστηκε. Σήμερα η φύση έχει επανέλθει εδώ, ενώ στο κάτω μέρος του κρατήρα δημιουργείται μία λίμνούλα, η οποία ανάλογα με τις βροχές αλλάζει το βάθος της. Ο Βασίλης κατεβαίνει μέχρι κάτω στη λίμνη.

Συνεχίζουμε για την πόλη Orissaare που στο χάρτη φαίνεται μεγάλη. Φτάνουμε και βλέπουμε ότι δεν είναι παρά ένας ακόμη οικισμός. Δεν υπάρχει φυσικά κανένα καφέ εδώ, μόνο μπάγκαλόουζ που νοικιάζονται σε τουρίστες. Συνεχίζουμε για το σούπερ μάρκετ μας, όπου έχουμε παρατηρήσει ένα περίεργο καφέ ακριβώς απέναντι. Γύρω από το σούπερ  μάρκετ αυτό φαίνεται να υπάρχει ζωή στο νησί τελικά… Πράγματι το περίεργο αυτό καφέ Muhurito, είναι ότι πρέπει για μας. Παραγγέλνουμε καφέ και χαιρόμαστε τον ήλιο που ευτυχώς μας ζεσταίνει λίγο. Η θερμοκρασία αυτή τη στιγμή είναι κάτω από τους 20 βαθμούς. Η μέρα μας ολοκληρώνεται με ψώνια και επιστροφή στο σπίτι. Ο καθένας μας χαλαρώνει και ξεκουράζεται. Αύριο έχουμε δρόμο, θα αφήσουμε την Εσθονία και θα μπούμε στη Λετονία, με προορισμό την πρωτεύουσα της Ρήγα.

• Πηγή: linokostas.blogspot.com
• Ετικέτες: Βαλτική, Λαρισαίων, ταξίδι