Το Best Of Larissa ακολουθεί το ταξίδι μιας οικογένειας από τη Λάρισα στη Βαλτική:
Ημέρα 9η:
Σήμερα φεύγουμε από την Εσθονία. Σειρά έχει η επόμενη χώρα, η Λετονία, και η πρωτεύουσα της Ρίγα. Ο Κωστής σηκώνεται όπως πάντα πιο νωρίς και εκτός της ενημέρωσης του blog, ετοιμάζει ένα υπέροχο στο μάτι κινέζικο για να φάμε στο δρόμο, αφού το μεσημέρι θα μας βρει στο δρόμο. Λίγο πριν τις 10:00 είμαστε όλοι έτοιμοι και αναχωρούμε. Πρώτη στάση το φέρυ μποτ, για να διασχίσουμε το θαλάσσιο αυτό τμήμα που μας χωρίζει με την ηπειρωτική χώρα. 
Στα 30 λέπτά της διαδρομής, δεν κρατιόμαστε και τσιμπάμε και μερικές από τις λιχουδιές του εστιατορίου, παρόλο που όλοι μας φάγαμε πρωϊνό. Φτάνουμε και συνεχίζουμε την οδήγηση μας. Επόμενη στάση το Πάρνου, όπου πρέπει να βρούμε μαγνητάκια της χώρας για τους φίλους μας. Παρκάρουμε στο ίδιο ακριβώς σημείο με την προχθεσινή μέρα. Το Παρνού σήμερα μας φαίνεται διαφορετικό. Η ανοιχτή αγορά αμέσως μετατρέπει μία πόλη προς το καλύτερο! Παρατηρούμε σήμερα καλύτερα πως έχουν καταφέρει σε αυτήν την πόλη να συνδυάσουν τόσο αρμονικά το παλιό με το μοντέρνο. Κάνουμε την βόλτα μας, βρίσκουμε τα μαγνητάκια μας και ευχαριστημένοι συνεχίζουμε το δρόμο μας. Η Λετονία δεν απέχει παρά μόνο 65 χιλιόμετρα ακόμα. Καθώς οδηγούμε τα τελευταία αυτά χιλιόμετρα κουβεντιάζουμε για το πως μας φάνηκε η Εσθονία. Οι σκέψεις όλων μας μοιάζουν. 
Η Εσθονία μας άρεσε πολύ. Είναι μία χώρα καθαρή, τακτοποιημένη, πράσινη, με σεβασμό προς τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος όμως από την άλλη πλευρά είναι αυτό που μας έλειψε. Αν εξαιρέσουμε την πρωτεύουσα Ταλίν, στην υπόλοιπη χώρα, δεν είδαμε πολλούς ανθρώπους. Μάλλον είναι κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους. Αναρωτιώμαστε γιατί να μην έχουμε δει κάποιον να περιποιείται αυτούς τους υπέροχους κήπους των σπιτιών τους ή ακόμα και γιατί να μην δούμε κάποιον να κάθεται σ’ αυτόν και να τον απολαμβάνει. Ακόμα και στο Ταλίν η κίνηση των ανθρώπων, αλλά και γενικότερα, ήταν αρκετά περιορισμένη. Η λέξη που μάλλον ταιριάζει στη χώρα είναι «αποστειρωμένη», χωρίς αυτό να αλλάζει το γεγονός ότι πρόκειται για μία πολύ όμορφη χώρα, που θα θέλαμε στον μέλλον να ξαναεπισκεφτούμε. Με τις σκέψεις αυτές μπαίνουμε στην Λετονία. Η πείνα μας είναι μεγάλη έτσι ψάχνουμε και βρίσκουμε ένα στενό που μας βγάζει από τον αυτοκινητόδρομο. Τα πάρκινγκ γενικά είναι δύσκολο να τα βρεις, δεν είναι ακριβώς πάνω στο δρόμο. Το φαγητό είναι εξαιρετικό. Συνεχίζουμε. Η πρωτεύουσα Ρίγα από εδώ είναι γύρω στα 100 χιλιόμετρα. Λίγο πιο κάτω ο δρόμος πλησιάζει στη θάλασσα πάρα πολύ, έτσι βρίσκουμε ένα δρομάκι που οδηγεί σε ένα πάρκινγκ πιο μέσα και περπατάμε προς τη θάλασσα. Είναι πραγματικά υπέροχα! 
Συνεχίζουμε και ειδοποιούμε τον σπιτονοικοκύρη μας ότι θα είμαστε στις 15:30 εκεί. Μας ειδοποιεί ότι θα μας περιμένει. Ο άνθρωπος αυτός από προχθές μας στέλνει μηνύματα, στο what’s up, χωρίς να είναι ενοχλητικός, με αναλυτικές οδηγίες και φωτογραφίες για να μην κάνουμε λάθος. Στις 15:31 είμαστε έξω από την είσοδο του πάρκινγκ της πολυκατοικίας και τον βλέπουμε. Μας δείχνει που πρέπει να παρκάρουμε. Κατεβαίνουμε, χαιρετιόμαστε και ανεβαίνουμε στο διαμέρισμα που είναι στον 7ο όροφο. Μπαίνουμε μέσα και βλέπουμε ένα τεράστιο σπίτι! Ο Andris μας δείχνει όλα τα κατατόπια. Πιο οργανωμένο και πλήρες σπίτι δεν έχουμε ξαναδεί. Επίσης παντού έχει αληθινά λουλούδια που μοσχοβολάνε! Μπορεί το σπίτι να είναι λίγο παλιό, όμως όλα αυτά που το συνοδεύουν το κάνουν άριστο! Από ψηλά βλέπουμε την πόλη. Ο Andris μας αφήνει, τακτοποιούμαστε και ο καθένας παίρνει τον χρόνο του μέχρι να βγούμε να δούμε την πόλη. Μετά από καμιά ώρα είμαστε έτοιμοι. Κατεβαίνουμε και βρίσκουμε το μαγαζάκι που πουλάει εισιτήρια για το τραμ. Αγοράζουμε 2 διαδρομές για τον καθέναν με 9,20€ για όλους. Βρίσκουμε τη στάση για το τραμ Νο 11 και ανεβαίνουμε μόλις φτάνει. Το κέντρο απέχει καμιά δεκαριά στάσεις. 
Εκ πρώτης όψεως η πόλη φαίνεται πιο γηρασμένη από το Ταλίν, όμως αμέσως παρατηρούμε ότι είναι πολύ πιο κοσμοπολίτικη. Μέσα στο τραμ κανένας δεν φοράει μάσκα. Είναι λογικό. Η χώρα είχε χθες μόνο 3 νέα κρούσματα. Κατεβαίνουμε στην στάση Ģertrūdes iela και συνεχίζουμε με τα πόδια. Η πόλη μας αρέσει πάρα πολύ! Περνάμε μπροστά από τον ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι και περπατάμε μέχρι τον ορθόδοξο ναό της Γεννήσεως του Ιησού. Τον Κωστή δεν το αφήνουν να μπει μέσα, αφού φοράει κοντό παντελόνι. Από το ναό ακούγονται μοναδικές γυναικείες ψαλμωδίες, που όμως είναι ηχογραφημένες. Κατά τη διάρκεα της Ρωσικής κατοχής της πόλης ο ναός αυτός λειτούργησε ως πλανητάριο και ως εστιατόριο! Πιο κάτω μας περιμένει το Μνημείο της Ελευθερίας το οποίο συμβολίζει την ανεξαρτησία της Λετονίας. Στην κορυφή του δεσπόζει μια γυναικεία μορφή, η Milda, που συμβολίζει την ενότητα της χώρας. Τα τρία αστέρια που κρατά στα υψωμένα χέρια της αναφέρονται στις τρεις ιστορικές περιοχές της Λετονίας (Kurzeme, Latgale, Vidzeme). Αμέσως μετά ξεκινάει η παλιά πόλη. 
Περπατάμε μέχρι την πολύ όμορφη πλατεία Livu. Τα κτίρια γύρω της είναι του 18ου αιώνα. Αυτό είναι που ξεχωρίζει στην πόλη. Το γεγονός ότι έχουν αφήσει άθικτη την πλούσια αρχιτεκτονική τους κληρονομιά. Στην πλατεία πολλά καφέ έχουν τραπεζάκια και ο κόσμος κάθεται και απολαμβάνει τον ήλιο. Εμείς από ώρα έχουμε φορέσει τα μακρυμάνικα μας, αφού κάνει κρύο! Λίγο πιο κάτω είναι ο εντυπωσιακός ναός του Αγίου Πέτρου. Μπροστά του βλέπουμε ένα άγαλμα με τους μουσικούς της Βρέμης, από το δημοφιλές παραμύθι των αδερφών Γκριμ. Ο Βασίλης βλέπει ένα μαγαζάκι με μαγνητάκια και επιμένει σωστά να τα αγοράσουμε τώρα και να μην περιμένουμε την τελευταία στιγμή… Χανόμαστε στα μικρά σοκάκια της παλιάς πόλης, μέχρι που βρίσκουμε το Δημαρχείο και την πλατεία του. Από την άλλη μεριά της πλατείας βλέπουμε την πολυφωτογραφημένη “Οικία των Μαυροκέφαλων”, που υπήρξε η έδρα της εμπορικής ένωσης της Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων (14ο αιώνα). Το πανέμορφο αυτό κτίριο, δείγμα Ολλανδικής Αναγέννησης, ξαναχτίστηκε το 1999, αφού είχε υποστεί πολλές ζημιές,ειδικά κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έχουμε αρχίσει να πεινάμε. Αποφασίζουμε να γυρίσουμε προς τα πίσω και είτε να βρούμε κάτι να φάμε, είτε να μαγειρέψουμε στο σπίτι. Περπατάμε στο πολύ ζωντανό πεζόδρομο Tērbatas ielā, όπου κάθε λίγο και λιγάκι συναντάμε καντίνες που πουλάνε φαγητό, καφέ και ποτό. Η μία καλύτερη από την άλλη! Εδώ το φαγητό δεν είναι πολύ ακριβό, είμαστε εξάλου έξω από την παλιά πόλη, όμως αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο σπίτι μας για να ξεκουραστούμε. Τρέχουμε να προλάβουμε το τραμ Νο 11 που περνάει μπροστά μας και ανεβαίνουμε. Κατεβαίνουμε στη στάση μας, Brasas stacija, κάνουμε μερικά ψώνια και το βράδι μαγειρεύουμε κοτόπουλο με ρύζι στην κατσαρόλα. Αύριο θα εξερευνήσουμε καλύτερα την πόλη της Ρίγας που από την πρώτη στιγμή μας γοήτευσε!
