Αν ισχύει το ρεπορτάζ ότι μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί μόλις 450.000 δηλώσεις ΟΣΔΕ, έναντι 680.000 δηλώσεων που είχαν υποβληθεί το 2024, με την πλατφόρμα να κλείνει σε κάτι λιγότερο από δύο εβδομάδες τότε μπορούμε άνετα να μιλάμε για ακόμη μία «εθνική αρπαχτή». Είναι προφανές ότι σ’ αυτή την περίπτωση ούτε διώξεις μπορούν να υπάρξουν, ούτε εξεταστικές/προανακριτικές έχει νόημα να λειτουργήσουν. Για ακόμη μία φορά «Όλοι (τουλάχιστον όσοι μπορέσαμε) μαζί τα φάγαμε.
Υπάρχει σίγουρα και μια «άλλη» Ελλάδα ! Όμως αυτή η Ελλάδα κουράστηκε να δουλεύει και να ζει πολιτισμένα και μεθοδικά μέσα σε μία κοινωνία και μια οικονομία θράσους και αναξιοκρατίας, βαρέθηκε να καταθέτει προτάσεις και πλάνα δράσης που στη συνέχεια ακυρώνουν διάφοροι απίθανοι τύποι, ξέμεινε από λεφτά γιατί δεν μπλέχτηκε σε κομπίνες και αρπαχτές , δεν πήρε θέσεις στον κρατικό μηχανισμό (παρόλο που άξιζε) γιατί δεν έμαθε να γλύφει τον τοπικό βουλευτή, επιχείρησε αλλά υπερφορολογίθηκε και διαπομπεύτηκε, προσπάθησε να φτιάξει μια «ευρωπαική» Ελλάδα αλλά διαχρονικά τα «τίποτα» κυριαρχούν. Έτσι αυτή η «άλλη» Ελλάδα αναπόφευκτα μένει «εκτός», και είτε αποχωρεί σε άλλες χώρες, είτε περιορίζεται, πληρώνει τις υποχρεώσεις της, και δυστυχώς νωχελικά παρακολουθεί την παρακμή της χώρα μας.
Απ ότι φαίνεται το πέρα-δώθε στην Λιβύη όχι μόνον δεν απέδωσε αλλά χειροτέρεψε την κατάσταση στο βαθμό που η χώρα με την οποία «μάς συνδέει η προσήλωση στο διεθνές δίκαιο”
αμφισβητεί τώρα και την ΑΟΖ μας στο Ιόνιο. Φαντάζομαι αν γίνει και τρίτο ταξίδι θα μας ζητήσουν και την Πελοπόννησο…
Και ας μην ξαχναμε ότι σίγουρα οι ρηματικές διακοινώσεις και οι ευσεβείς πόθοι κυβερνήσεων δεν καθορίζουν το διεθνές δίκαιο. Αυτό που το καθορίζει, είναι η δύναμη και η απόφαση κάποιου να τη χρησιμοποιήσει.
